maLAHwi

Plastic Madam?

28 augustus 2008

Het doen van boodschappen is een hele happening in Blantyre. Als we zouden willen, kunnen we alles bij de Shoprite halen, maar het is een stuk leuker om het dichter bij huis te zoeken. Net als in Groningen gaan we bijna iedere zaterdagochtend naar de markt om groente en fruit te kopen. Nog voordat we het marktterrein hebben bereikt, worden we omringd door kleine en grotere jongens: “Plastic madam? You saw me first!”. Een plastic tasje kost tien tot twintig kwacha (0,10 cent), voor nog eens twintig kwacha dragen ze je tas de hele markt over. Blantyre market is overdekt en netjes ingedeeld. Er is een deel waar verschillende soorten aardappels uit grote zakken worden verkocht, je vindt er stalletjes met appels en sinaasappels en er is een afdeling bananen. Daarnaast zijn er de groentekraampjes met veel tomaten, uien, kleine paprika’s, sla en boontjes. En vers gedopte erwtjes! Iedereen probeert je aandacht te trekken en prijst zijn waar aan.
Dichter bij huis kunnen we ook terecht voor tomaten, bananen, uien en groene bladeren. Ons tijdelijk huis ligt tussen twee townships aan de rand van Blantyre. Het is een en al bedrijvigheid langs de hoofdweg door de townships. Je vindt er allerhande marktkraampjes, kleermakers, blikwerkers en je kunt er tegenwoordig ook een echte copyshop vinden. Age en Hanne komen er regelmatig en worden intussen door vele mensen herkend en aangesproken. Zeker na de nederlands-malawiaanse samenwerking voor het verjaardagscadeau voor Loes: aan de hand van Age’s ontwerp op tekening heeft de blikwerker na 3 pogingen bijna de juiste barbecue weten te maken.

Met de bureaucratie hebben we opnieuw kennis mogen maken. Na een kleine aanrijding in de file, waarbij iemand achterop onze huurauto reed, was een politierapport nodig voor de verzekering. Age heeft het politiebureau en agent Arthur zo’n 8 keer bezocht. Wanneer Arthur niet in het politiebureau was, kon hij hem gelukkig altijd op dezelfde rotonde vinden. Elke dag werd hem verzekerd dat het rapport de volgende dag toch echt klaar zou liggen. Om het rapport in ontvangst te mogen nemen, moest er eerst betaald worden. Dat kon echter niet op het bureau gedaan worden, maar bij de rechtbank. Enkele weken, vele beloftes en veel vrienden op het politiebureau later is het rapport er dan toch gekomen. Arthur zwaait tegenwoordig vriendelijk wanneer hij het verkeer staat te regelen.

In de weekenden proberen we zoveel mogelijk Blantyre en omgeving te ontdekken. Enkele weken geleden zijn we gaan kamperen in Lengwe national park. Een prachtige rit, waarbij je afdaalt naar de Shire-rivier. In het park hebben we veel soorten bokken en waterbuffels gezien en vooral rondgereden door de mooie natuur.
Vorige week zijn we een lang weekend in Liwonde gaan kamperen, een wildpark waar we al eerder zijn geweest. Om Hanne’s eerste verjaardag tussen en nijlpaarden en olifanten te vieren, had Loes een dag vrij genomen. De zelf gebakken chocoladetaart had de reis goed overleefd en was helemaal af met dat ene kaarsje. Ook de cadeaus en kaarten vielen bij Hanne goed in de smaak.

Het is nog onduidelijk wanneer Age precies begint met werken. De VSO-contactpersoon die dat regelt is tot begin september op vakantie. Afwachten dus.
Loes begint steeds beter door te krijgen hoe het werk in het ziekenhuis eruit gaat zien. Ze is begonnen op ‘Paeds nursery’, de afdeling waar kinderen tot de leeftijd van 6 maanden, die van huis komen, worden opgenomen. Daarnaast een middag per week algemene polikliniek, bedsideteaching en onderwijs. Druk is het nog niet, maar daar gaat de komende maanden ongetwijfeld verandering in komen.

Als het goed is hebben we vanaf half september een eigen huis, dicht bij het ziekenhuis. We hebben zin om het gezellig in te richten en een eigen plek te hebben; we hopen jullie hierover volgende keer meer te vertellen.

We heffen vanavond het glas op Bommen Berend!

Liefs,

Age en Loes

• Foto's
• TOP