maLAHwi
Loes Age & Hanne in Malawi
Zie de maan schijnt door de papayabomen...
3 december 2008
Age is alweer bijna twee maanden aan het werk. Na veel gedoe waren we blij dat de papieren geregeld waren en hij kon beginnen. Het feit dat onze verblijfsvergunning in aanvraag was, bleek niet voldoende om te kunnen starten. En de termijn om legaal een verlenging van het toeristenvisum te verkrijgen was op een haar na verstreken. Na veel zoete broodjes heeft hij nu een 'arranged' visum en een stempel van Mozambique in zijn paspoort... Nadat de verlenging van het visum gerealiseerd was, kon Age de volgende dag bij Suncrest Creameries beginnen als verpakkingsadviseur.
Suncrest is één van de twee zuivelbedrijven in Blantyre en produceert naast melk en yoghurt ook vruchtensappen. Er is een grote proceshal met redelijk moderne apparatuur. Toch wordt er veel met de hand gedaan, door 120 mensen die in groepen aan de verschillende producten werken. De eerste weken hebben veel indruk gemaakt; de wijze waarop met voedingsmiddelen en hygiëne wordt omgesprongen is ronduit onzorgvuldig. Onvoorstelbaar dat het alleen bij 'waarschuwingen' blijft en de fabriek niet gesloten wordt. Het werk zal dan ook niet uitsluitend uit het verbeteren van het verpakkingsproces bestaan, maar zal veel meer omvatten. Een hele uitdaging.
Een dag met de tankwagen mee naar de 'melkontvangst' was bijzonder. In de regio zijn twee locaties waar Suncrest rauwe melk ophaalt en waar de boeren hun melk afleveren. De meeste boeren brengen maar een aantal liters melk per dag, in een melkbusje, gedragen op het hoofd of achter op de fiets. Één locatie bestaat uit niet meer dan een schuurtje in een klein dorp zonder stromend water, ver van de geasfalteerde weg, waar enkel een grote tank staat.
De pomp om de melk in de vrachtauto te pompen is al geruime tijd buiten werking. Verbazingwekkend om te zien hoe de melk via een ketting van mensen en plastic emmers in de vrachtauto werd geleegd. Het bleek dat een nieuwe pomp al lange tijd geleden besteld was; niemand had echter haast om hier achteraan te gaan. Gelukkig is de pomp nu gearriveerd en geïnstalleerd en wordt de melk op een iets hygiënischere wijze opgehaald.
Nu de regentijd in aantocht is en het zo nu en dan al kort maar hevig regent, krijgt het land steeds meer kleur. Het gras wordt weer groen, bomen en struiken lopen uit en zelfs de baobab krijgt blaadjes. Het is nu ook de tijd van het zaaien en planten. De meeste Malawianen hebben beschikking over een stukje grond waar ze hun maïs verbouwen, hoofdbestandeel van de dagelijkse maaltijd. Je ziet veel mensen, vooral vrouwen, het land bewerken en de eerste maïsscheuten komen al boven de grond. Iedereen hoopt dat de regen spoedig doorzet, anders zullen de jonge plantjes snel verdrogen. Geld om nieuwe zaden te kopen hebben de mensen niet.
We genieten van de avocado's en papaja's uit eigen tuin. Op de mango's moeten we nog even wachten, maar de bomen hangen behoorlijk vol. De moestuin begint vorm te krijgen en Evans en Bonface, de tuinman en de wacht, zijn druk bezig de kale plekken in de tuin vol te zetten met grasstekjes. Wat hebben we toch een fijne plek!
Over een paar weken hopen we onze eerste eieren te rapen; sinds dit weekend hebben we kippen. Ze voelden zich snel thuis in hun nieuwe verblijf. Omdat er hier van je verwacht wordt dat je alle klussen uitbesteedt, hebben we voor het bouwen van het kippenhok een klusjesman gevraagd. Het was weer een belevenis om alle benodigde materialen te verzamelen: bamboe, riet, eucalyptus palen en 'plastic paper' om het dak waterdicht te maken. Tijdens het bouwen bleek al snel dat er een tekort was aan materialen; het hok is dan ook wat groter geworden dan de bedoeling was. Age's handen jeukten bij het zien van al dat klussen, dat hij besloot het nachthok zelf te maken. Spijkers, een hamer, zaag en kromme planken; leuk om basic te klussen. Hij oogstte veel bewondering van de omstanders. Een 'Wazungu' die kan timmeren!
In de weekenden proberen we er zoveel mogelijk op uit te trekken. Kamperen aan de voet van Mount Mulanje, een dagje naar een wildpark vlakbij Blantyre, wandelen op Zomba en een weekend met zijn tweeën naar Lake Malawi. Het was goed om weer eens samen weg te zijn en te genieten van de rust.
Afgelopen zondag zijn we op bezoek geweest bij VSO collega's die op een theeplantage wonen. Een goede gelegenheid om weer tussen de theeblaadjes te wandelen, het blijft een heerlijke plek. De terugreis verliep niet helemaal volgens plan. Door de defecte benzinemeter en een misrekening kwamen we zonder brandstof te zitten. De reservetank bleek nog thuis te staan... Achterin een bakkie tussen geiten en kippen, lopend en met diverse minibusjes heeft Age meerdere benzinepompen moeten bezoeken om brandstof te krijgen. Er was dit keer wel benzine, maar geen elektriciteit om het te pompen?! Gelukkig was er toch nog ergens een pomp die aangezwengeld kon worden.
Hanne ontwikkelt zich razendsnel. We beleven er veel plezier aan om Hanne 'kunstjes' te leren, en Margaret vertelt Loes vol trots wanneer Hanne weer iets nieuws kan. Er ontgaat Hanne niets, ze wijst en ze klets, en is dol op eten. Nsima met bonen is favoriet...
Sinterklaas is ook in Blantyre aangekomen, op het postkantoor deze keer. We snoepen van de schuimpjes, speculaas en marsepein, dank je wel Nederland, en Loes is geregeld in de keuken te vinden waar ze ladingen pepernoten bakt. We delen ze veelvuldig uit en ze vallen bij een ieder in de smaak. Met de Sinterklaasliedjes van Jeroen komen we in stemming en kunnen we de kerstsfeer die al weken in de supermarkten heerst het hoofd bieden. We kijken uit naar pakjesavond!
Liefs,
Age en Loes